- Punktem wyjścia tej historii jest sytuacja niedźwiadka Pi, który siedzi sam na huśtawce i nie ma się z kim huśtać. Ta jego sytuacja wyjściowa bycia samotnym na huśtawce, która potrzebuje 2 osób, żeby ją wprawić w ruch, staje się metaforą prowadzącą nas przez całą tę opowieść - mówi nam Karolina Maciejaszek, reżyserka spektaklu.
Jak zaznaczyła, przez przypadek Pi zostaje wyrzucony w rzeczywistość, w świat różnych postaci, gdzie po drodze przeżyje wiele przygód. To właśnie one nauczą go, jak działa świat i przeżywanie emocji.
- Wszystkie te rzeczy Pi jak dziecko będzie sobie bardzo prosto nazywał poprzez huśtanie, czyli gdy będzie uczył się gdzieś stawiania granic, albo tego, że należy słuchać drugiej osoby, to będzie sobie ten świat prościutko opowiadał jako to, z kim można lub nie można się huśtać, czyli na przykład zapisując takie refleksje. Że nie można się huśtać, jeśli się nie słucha siebie nawzajem, albo że nie każdy przyjaciel lubi się huśtać - dodaje Karolina Maciejaszek.
Reżyserka spektaklu przekazała, że ta opowieść uczy w bardzo prosty sposób mierzenia się z różnymi emocjami, stawiania granic, lęku przed bliskością.
- To, co mi się podoba, to właśnie to, że ten właśnie prosty język staje się jednocześnie metaforą i poezją, a nie jest infantylny i prostacki, więc mam takie poczucie, że to jest spektakl familijny - mówi na koniec Karolina Maciejaszek.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
