Biblioteka w Rzeszowie zaprasza na wystawę poświęconą Czesławowi Miłoszowi

Zwiedzający wystawę będą mieli możliwość zapoznać się m.in. z książką „Miłosz listy pisze" pod redakcją Jana Wolskiego, wydaną przez Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną w Rzeszowie. Bardzo ładna bibliofilska edycja zawiera bogaty materiał ikonograficzny, artystyczne ilustracje Grzegorza Frydryka i zdjęcia z pobytu Czesława Miłosza w Rzeszowie - informuje Ewa Ferenc na stronie WiMBP w Rzeszowie. Wystawę można zwiedzać od 1 do 31 października 2014 r. w godzinach otwarcia biblioteki przy ul. Sokoła 13.
Czesław Miłosz – polski prawnik i dyplomata, poeta, prozaik, eseista, tłumacz, historyk literatury, publicysta i krytyk. Urodził się 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach na Litwie, w rodzinie szlacheckiej (herbu Lubicz). W latach 1929-1934 studiował prawo na wileńskim Uniwersytecie Stefana Batorego. Podczas studiów był współzałożycielem (1931) i członkiem grupy poetów skupionych wokół pisma „Żagary" (1931-1934). Na przełomie 1934 i 1935 r. przebywał jako stypendysta w Paryżu. Po powrocie do kraju pracował w Polskim Radiu w Wilnie (1936-1937) i Warszawie (1937-1939). W roku 1939 znalazł się w Rumunii, skąd przedostał się do Wilna (1940), a następnie do Warszawy. Okres okupacji spędził w Warszawie (pracując od roku 1941 w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego i uczestnicząc w konspiracyjnym życiu literackim). Na przełomie lat 1944 i 1945 mieszkał krótko w Krakowie. W latach 1945-1949 przebywał na placówkach dyplomatycznych w Stanach Zjednoczonych, jako urzędnik konsulatu w Nowym Jorku i (od roku 1947) jako attaché kulturalny ambasady polskiej w Waszyngtonie. W tym okresie współpracował z pismami krajowymi „Odrodzenie" i „Twórczość". W roku 1950 był sekretarzem ambasady w Paryżu. W 1951 r. zdecydował się opuścić Polskę i pozostać na emigracji. Początkowo mieszkał w Maisons Laffitte pod Paryżem, a od 1960 r. w Stanach Zjednoczonych. W 1961 r. zamieszkał w Berkeley, gdzie pracował jako profesor literatur słowiańskich na Uniwersytecie Kalifornijskim. Literacką Nagrodę Nobla otrzymał za całokształt twórczości w 1980 r. W latach 1981-1982 prowadził wykłady na Uniwersytecie Harvarda. Należał do grona współpracowników paryskiej „Kultury" i „Zeszytów Literackich". Do 1981 r. był wydawany za granicą. W 1981 r. odwiedził Polskę, po 1989 r. zaczął przyjeżdżać regularnie na wykłady i spotkania autorskie. Wrócił na stałe w 1993 r. i osiadł w Krakowie. Mieszkał tam do końca życia. Zmarł 14 sierpnia 2004 r. Pochowany został w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.
Był laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in.: Prix Littéraire Européen (1953), paryskiej „Kultury" (1957), polskiego PEN Clubu (1974), Neustadt (1978), Nagrody Nike (1998).
Doktor honoris causa KUL, UJ i Harvard University, członek PAN, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, kawaler Orderu Orła Białego.
Jako poeta przeszedł ewolucję od poezji zaangażowanej społecznie przez romantyczno-symboliczny katastrofizm, niezwykle oryginalny neoklasycyzm do nowoczesnej poezji dyskursywnej, podejmując zasadnicze egzystencjalne i metafizyczne problemy człowieka XX w. Oddziaływał na kilka pokoleń polskich poetów. Jako eseista kontynuował wielką tradycję polskiego eseju obejmującego problematykę zarówno kulturowo-polityczną, jak i religijną oraz artystyczną.
Źródło: www.wimbp.rzeszow.pl