W Lubeni k. Rzeszowa odsłonięto tablicę upamiętniającą kapitana Henryka Wilka zamordowanego w Katyniu.

Uroczystości zorganizowane przez: Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, Wójta Gminy Lubenia, Szkołę Podstawową im. ks. mjr. Franciszka Łuszczki w Lubeni rozpoczęła Msza Święta w Kościele pw. św. Urszuli w Lubeni, którą odprawił ks. Bogdan Hann.

Po zakończonej Eucharystii rodzina śp. kpt. Henryka Wilka, przedstawiciele władz samorządowych oraz społeczność lokalna udali się w uroczystym przemarszu na plac przed szkołą im. ks. mjr. Franciszka Łuszczki.

Kulminacyjnym momentem uroczystości było odsłonięcie i poświęcenie tablicy. Odsłonięcia dokonali: wnuczka kapitana Ewa Barańska-Łada, dr hab. Dariusz Iwaneczko - dyrektor Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, Adam Skoczylas- wójt gminy Lubenia, Katarzyna Nastaszyc - dyrektor szkoły. Tablicę poświęcił ksiądz proboszcz Bogdan Hahn.

W uroczystościach udział wzięli wspomniani wnuczka kapitana Ewa Barańska- Łada, Rafał Czupryk - Pełnomocnik Wojewody Podkarpackiego, Stanisław Kruczek – Członek Zarządu Województwa Podkarpackiego oraz Starosta Rzeszowski Józef Jodłowski. Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie reprezentował dyrektor dr hab. Dariusz Iwaneczko, naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa dr Piotr Szopa. Nie zabrakło też żołnierzy z 21 Brygady Strzelców Podhalańskich i 3 Podkarpackiej Brygady Obrony Terytorialnej. Samorząd reprezentował wójt gminy Lubenia Adam Skoczylas wraz z radnymi i sołtysem tej miejscowości Zbigniewem Wilkiem.

Uczniowie szkoły podstawowej w Lubeni wspólnie z nauczycielami przygotowali poruszający montaż słowno – muzyczny prezentujący życie i patriotyczną działalność kpt. Henryka Wilka na tle wydarzeń II wojny światowej. Wzruszające pieśni i ekspresyjny taniec z flagami wzmocniły nastrój patriotyczny. Na zakończenie wręczono uczniom nagrody za udział w konkursie – „Katyń 1940. Pamiętamy”.

Kpt. dypl. art. Henryk Wilk urodził się 24 czerwca 1897 r. w Lubeni (powiat rzeszowski). Po wybuchu wojny młody Henryk został przydzielony do I. Pułku Piechoty Legionów. W tamtejszych szeregach w latach 1918-1921 wziął udział w walkach z bolszewikami. W roku 1919 wyzwalał Wilno. Swoją obecność potwierdził również w starciach na Białorusi. Za namową przyjaciół ze szkolnej ławki rozpoczął naukę w wileńskim gimnazjum, które ukończył w 1924 r. W 1926 r. został mianowany do stopnia podporucznika, a niemal 10 lat później ukończył Wyższą Szkołę Wojskową Sił Zbrojnych II RP, znajdującą się w Warszawie przy ul. Koszykowej. Placówka zajmowała się szkoleniem i doszkalaniem oficerów sztabów. Wtedy też został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu nr VI (DOK VI) – terytorialny organ Ministerstwa Spraw Wojskowych okresu II RP z siedzibą w garnizonie Lwów. Po wkroczeniu wojsk sowieckich dostał się do obozu jenieckiego w Starobielsku, a następnie z rozkazu Stalina, jak wielu polskich oficerów, został zabity w Charkowie w 1940 roku wraz z innymi 38000 więźniami. Został pochowany w masowym grobie pod Charkowem 1,5 km od wioski Piatichatki. Pośmiertnie został mianowany stopniem majora w 2007 r.