Euro odwołane, komary atakują... Po premierze Tęczowej Trybuny 2012 w Teatrze Polskim

Demirski: Euro 2012 nie zbawi Polski - wywiad z autorem sztuki

Anarchia i rock'n'roll - tak w skrócie mogłabym podsumować świetnie napisaną i zagraną sztukę w reżyserii Moniki Strzępki, wystawioną we Wrocławiu. Owacja na stojąco była jak najbardziej na miejscu.

Bolesna prawda

Temat sztuki Pawła Demirskiego od początku budził kontrowersje. Ten, kto liczył na skandal, mógł się zawieść. Tęczowa Trybuna 2012 to nazwa prawdziwego stowarzyszenia gejów-kibiców, którzy domagają się specjalnych homo-trybun na stadionach podczas Euro. Co ciekawe, sami geje w pewnym momencie obrazili się na teatr i zażądali zmiany tytułu spektaklu. Powód? Obawiali się, że zostaną pokazani w złym świetle. Czy słusznie?

To nie jest spektakl tylko o homo-kibicach. Ostrze krytyki przeszywa tu wszystkich: Tuska i Kaczyńskiego, neoliberałów i konserwatystów, urzędników, heteryków, wreszcie samych homoseksualistów.

Owszem, sztuka Demirskiego nie unika kontrowersji. Te są jednak punktem wyjścia do głębszej refleksji o współczesnym świecie. Gorzka prawda serwowana nam przez tandem Demirski - Strzępka jest bolesna, ale trudno ją odrzucić.

- Do kupienia było tylko 41 proc. biletów. To dla kogo są te mecze? - pyta Kibic w "Tęczowej Trybunie".
- Dla UEFA Family oczywiście - odpowiada Pani Prezydent.

Wykluczeni

"Tęczowa Trybuna 2012" zaczyna się od hiphopowego teledysku, w którym oglądamy obrazki z Polski: zadymy kiboli na ulicach Wrocławia, powodzian, billboardy z Tuskiem czy Kaczyńskim. Scena została zaaranżowana na budowę stadionu. Widzimy rozkopane trybuny, a widownia właściwie siedzi na murawie.

Bohaterami sztuki są geje-kibice, którzy wpadają na pomysł stworzenia "tęczowej", bezpiecznej trybuny na Stadionie Narodowym podczas Euro 2012. Wszyscy są sfrustrowani, zagubieni, wykluczeni. "Where Is My Mind" - śpiewają słynny hit zespołu Pixies.

Jest wśród nich Nauczyciel (Adam Cywka), który niedawno "wyszedł z szafy" i zostawił rodzinę. Spotkamy też wrażliwego Kelnera (Marcin Pempuś), zbzikowanego na punkcie swojego wieku Trenera (Jakub Giel) i Hetero (Mariusz Kiljan), który wrócił z Irlandii. Stałym bywalcem "tęczowego" towarzystwa jest także piłkarz, a właściwie blondwłosa drag queen (Michał Chorosiński), która/y śpiewa czadowe piosenki Courtney Love albo Nirvany.

Co ich wszystkich łączy? Miłość do futbolu. I jeszcze wykluczenie, to, że boją się chodzić w pojedynkę po ulicach. W "Tęczowej Trybunie" pojawia się także kibol-skinhead, który jest tak samo "obcy" jak kibice-geje.

Pedalskie epatowanie na stadionach

Po drugiej stronie barykady stoją urzędnicy i politycy. Geje są dla nich jak robaki, które trzeba wytępić. Chociaż oficjalnie, publicznie ich usta wypełniają modne, pełne poprawności politycznej frazesy. Postulaty "tęczowych" kwitują krótko: "Pedalskie epatowanie na stadionach".

- Ja was proszę, nie palcie naszych stadionów! Zbudujcie sobie swoje - mówi do gejów Pani Prezydent o znajomo brzmiącym imieniu Hania.

Asystuje jej urzędnik-karierowicz w żółtym kasku, który w jej imieniu przecina kolejne wstęgi na stadionach, autostradach, lotniskach... Bo wszystko w tym kraju kręci się wokół Euro - zauważa Demirski. Zupełnie jakby rok 2013 nie istniał. Jakby po mistrzostwach świat miał się skończyć.

Urzędnik: - Straszyli, że nie poradzimy sobie z tymi mistrzostwami i cały kraj pójdzie za karę do więzienia. I proszę, udało się wszystko. 

A może jednak Euro w ogóle nie będzie? Może plany pokrzyżuje nam plaga komarów (pomysłowy motyw przewodni "Tęczowej Trybuny")? - kpi Demirski. Wszytko przez klątwę, którą geje-kibice rzucają na polityków. Tak, tak, moi drodzy. Wszystko się może zdarzyć...

Przyznam szczerze, że na początku pomysł "tęczowych" trybun wydał mi się kuriozalny. Po obejrzeniu spektaklu w Teatrze Polskim myślę sobie: A dlaczego nie? "Tęczowi" na stadiony!

Czytaj też:

• Geje na stadiony - Tęczowa Trybuna w Teatrze Polskim
• Tęczowa Trybuna, czyli walka gejów o miejsca na wrocławskim stadionie